Obj. 20:15

15. I jeżeli ktoś nie był zapisany w księdze żywota, został wrzucony do jeziora ognistego.

(BW)

 

 

W tym artykule chciałbym poddać rozważaniom słowa z Pisma Świętego, odnoszące się do Sądu Ostatecznego. Jest to czas, na który wszyscy oczekujemy, i powinniśmy być świadomi, iż będzie ten czas wpisany w ostatni nasz rozdział doczesnego, ziemskiego życia. Wielu już podejmowało się przelania na papier swoich skojarzeń, wyobrażeń „krok po kroku” o tym, jak będzie przebiegał dzień Sądu Ostatecznego, i nieustannie będzie przybywać jeszcze wiele takich opracowań.

 

Jeśli ktoś z Was podejrzewa mnie, że i ja opiszę „krok po kroku” przebieg nadchodzących wydarzeń, to jest w błędzie, albowiem nie ma takiego człowieka, który mógłby się odnieść do tematu Sądu Ostatecznego bardziej, jak tylko cytując symbolikę z Księgi Objawienia, i wskazując w następstwie tego na najbliższe, towarzyszące poszczególnym obrazom, własne skojarzenia. Kiedy dożyjemy do tego momentu, symbolika biblijna wydawać się będzie blednąć na tle odczucia, iż czas ziemskiej egzystencji dobiegł tak szybko do końca, że byliśmy tak naprawdę w stanie zmienić swoje życie, i postępowanie względem Boga i innych, i że czasu cofnąć już nie można...

Zatem pozwolę sobie mówić o Sądzie Ostatecznym inaczej, aniżeli wielu filozofów, kaznodziei, i teologów, by rozważać kwestie Eschatologiczne bez wyraźnego wstępu, i bez zakończenia, jakoby wyczerpania tematu.

 

 

I. Pierwsze i drugie zmartwychwstanie...

 

 

Nie tak dawno, może kilka miesięcy temu, miałem okazję rozmawiać z ludźmi na temat pierwszego i drugiego zmartwychwstania. Zdaniem moich rozmówców w pierwszym zmartwychwstaniu "do życia wiecznego", mają udział wyłącznie Ci, którzy czynili w swoim życiu dobro, których wyznawane grzechy zostały odpuszczone:

 

Obj. 20:5-6

5. Inni umarli nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat. To jest pierwsze zmartwychwstanie.

6. Błogosławiony i święty ten, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć nie ma mocy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą przez tysiąc lat.

(BW)

 

natomiast w drugim zmartwychwstaniu, określanym też jako „zmartwychwstanie na Sąd” mają udział wszyscy niesprawiedliwi, którzy idą już tylko na zatracenie wieczne:

 

Obj. 20:11-15

11. I widziałem, wielki biały tron i tego, który na nim siedzi, przed którego obliczem pierzchła ziemia i niebo, i miejsca dla nich nie było.

12. I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach.

13. I wydało morze umarłych, którzy w nim się znajdowali, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich się znajdowali, i byli osądzeni, każdy według uczynków swoich.

14. I śmierć, i piekło zostały wrzucone do jeziora ognistego; owo jezioro ogniste, to druga śmierć.

15. I jeżeli ktoś nie był zapisany w księdze żywota, został wrzucony do jeziora ognistego.

(BW)

 

 

Mat. 25:46

46. I odejdą ci na kaźń wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.

(BW)

 

 

Jednak takiemu podziałowi zaprzecza swoimi naukami sama Biblia. Dlaczego? Kiedy przeanalizujemy słowa samego Jezusa Chrystusa z Ewangelii Mateusza 25:31-46

 

Mat. 25:31-46

31. A gdy przyjdzie Syn Człowieczy w chwale swojej i wszyscy aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swej chwały.

32. I będą zgromadzone przed nim wszystkie narody, i odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów.

33. I ustawi owce po swojej prawicy, a kozły po lewicy.

34. Wtedy powie król tym po swojej prawicy: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata.

35. Albowiem łaknąłem, a daliście mi jeść, pragnąłem, a daliście mi pić, byłem przychodniem, a przyjęliście mnie,

36. Byłem nagi, a przyodzialiście mnie, byłem chory, a odwiedzaliście mnie, byłem w więzieniu, a przychodziliście do mnie.

37. Wtedy odpowiedzą mu sprawiedliwi tymi słowy: Panie! Kiedy widzieliśmy cię łaknącym, a nakarmiliśmy cię, albo pragnącym, a daliśmy ci pić?

38. A kiedy widzieliśmy cię przychodniem i przyjęliśmy cię albo nagim i przyodzialiśmy cię?

39. I kiedy widzieliśmy cię chorym albo w więzieniu, i przychodziliśmy do ciebie?

40. A król, odpowiadając, powie im: Zaprawdę powiadam wam, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście.

41. Wtedy powie i tym po lewicy: Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom.

42. Albowiem łaknąłem, a nie daliście mi jeść, pragnąłem, a nie daliście mi pić.

43. Byłem przychodniem, a nie przyjęliście mnie, nagim, a nie przyodzialiście mnie, chorym i w więzieniu i nie odwiedziliście mnie.

44. Wtedy i oni mu odpowiedzą, mówiąc: Panie! Kiedy widzieliśmy cię łaknącym albo pragnącym, albo przychodniem, albo nagim, albo chorym, albo w więzieniu i nie usłużyliśmy ci?

45. Wtedy im odpowie tymi słowy: Zaprawdę powiadam wam, czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, i mnie nie uczyniliście.

46. I odejdą ci na kaźń wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.

(BW)

 

 

można zauważyć w nich podział na prawicę i lewicę:  

Jezus zwraca się do stojących po prawicy w słowach:

 

Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata (Mt 25:34).

 

Kim jednak są ludzie stojący po prawicy? Wielu ze wspomnianych przeze mnie rozmówców wskazuje, iż są to właśnie ludzie z pierwszego zmartwychwstania. Są Synami Bożymi, Współdziedzicami, Błogosławionymi i Świętymi, którzy królowali z Jezusem przez tysiąc lat, a Syn Boży wymienia teraz ich sprawiedliwe i szlachetne uczynki:

 

• łaknąłem, a daliście mi jeść,

• pragnąłem, a daliście mi pić,

• byłem przychodniem, a przyjęliście mnie,

• byłem nagi, a przyodzialiście mnie,

• byłem chory, a odwiedzaliście mnie,

• byłem w więzieniu, a przychodziliście do mnie.

 

Jednak ludzie ci, którym przypisuje się owy udział w pierwszym zmartwychwstaniu, którzy dopiero co wrócili z tysiącletniego Wesela Baranka, którzy radowali się z Jezusem przez te tysiąc lat, i którzy zstąpili na sąd, aby sądzonymi nie być, ale „przejść” przez sąd, odpowiadają Mu:

 

Panie! Kiedy widzieliśmy cię łaknącym, a nakarmiliśmy cię? Albo pragnącym, a daliśmy ci pić? A kiedy widzieliśmy cię przychodniem i przyjęliśmy cię? Albo nagim i przyodzialiśmy cię? I kiedy widzieliśmy cię chorym albo w więzieniu, i przychodziliśmy do ciebie? (Mt 25:37-39)

 

 

Czy rzeczywiście tak właśnie będą brzmiały słowa ludzi „Błogosławionych i Świętych” mających udział w pierwszym zmartwychwstaniu, którzy dopiero co królowali z Jezusem przez tysiąc lat na Weselu Baranka, i stoją teraz przed Nim na Sądzie Ostatecznym, po Jego prawicy? Przecież to czysty absurd!

Jakiej reakcji możemy się teraz spodziewać wśród licznej rzeszy ludzi, stojących po lewicy? Przecież usłyszą wszystkie te słowa (kwestionujące?), na dodatek dowiedzą się od samego Jezusa, że oni sami idą na zatracenie wieczne:

 

 

Wtedy powie i tym po lewicy: Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom. Albowiem łaknąłem, a nie daliście mi jeść, pragnąłem, a nie daliście mi pić. Byłem przychodniem, a nie przyjęliście mnie, nagim, a nie przyodzialiście mnie, chorym i w więzieniu i nie odwiedziliście mnie. (Mt 25:42-43)

 

Mat. 7:22-23

22. W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów?

23. A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie.

 (BW)

 

Grupa stojąca po prawicy najwyraźniej nie umie sobie przypomnieć ani jednego takiego przypadku, w którym usłużyła „bezpośrednio” Jezusowi, podczas gdy grupa stojąca po lewicy, pamięta wszystkie takie przypadki, w których „usłużyła” Jezusowi, nie mniej wielu z nich będzie się dopytywać, co przeoczyli... Dla lewicy to w tej chwili "woda na młyn" warunkująca czynnik zapalny do zaatakowania.

 

Fragment ten ma niewiątpliwie związek z dostąpieniem Zbawienia z Łaski, choć sam Jezus uzależnia ją od uczynków zakonu. Badajmy tekst Słowa Bożego dalej...

 

Rzym. 9:15

15. Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję.

(BW)

 

 

 

II. Kim są zasiadający na tronach, którym dano prawo sądu, oraz stojący po prawicy, i po lewicy przed Tronem Jezusa w Dniu Sądu Ostatecznego...?

 

 

Obj. 20:4

4. I widziałem trony, i usiedli na nich ci, którym dano prawo sądu; widziałem też dusze tych, którzy zostali ścięci za to, że składali świadectwo o Jezusie i głosili Słowo Boże, oraz tych, którzy nie oddali pokłonu zwierzęciu ani posągowi jego i nie przyjęli znamienia na czoło i na rękę swoją. Ci ożyli i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat.

(BW)

 

Obj. 7:9-16

9. Potem widziałem, a oto tłum wielki, którego nikt nie mógł zliczyć, z każdego narodu i ze wszystkich plemion, i ludów, i języków, którzy stali przed tronem i przed Barankiem, odzianych w szaty białe, z palmami w swych rękach.

10. I wołali głosem donośnym, mówiąc: Zbawienie jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka.

11. A wszyscy aniołowie stali wokoło tronu i starców, i czterech postaci, i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali pokłon Bogu,

12. Mówiąc: Amen! Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i siła Bogu naszemu na wieki wieków. Amen.

13. I odezwał się jeden ze starców, i rzekł do mnie: Któż to są ci przyodziani w szaty białe i skąd przyszli?

14. I rzekłem mu: Panie mój, ty wiesz. A on rzekł do mnie: To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i wyprali szaty swoje, i wybielili je we krwi Baranka.

15. Dlatego są przed tronem Bożym i służą mu we dnie i w nocy w świątyni jego, a Ten, który siedzi na tronie, osłoni ich obecnością swoją.

16. Nie będą już łaknąć ani pragnąć, i nie padnie na nich słońce ani żaden upał,

(BW)

 

Izaj. 66:19-21

19. Potem umieszczę na nich znaki tych, którzy spośród nich ocaleli, wyślę do narodów, do Tarszysz, Pul i Lud, do Mesech i Rosz, do Tubal i Jawan, do dalekich wysp, które nie słyszały żadnej wieści o mnie i nie widziały mojej chwały, i będą zwiastować moją chwałę wśród narodów.

20. I przyprowadzą wszystkich waszych braci ze wszystkich narodów na koniach i wozach, w lektykach i na mułach, i na wielbłądach na moją świętą górę, do Jeruzalemu, jako dar dla Pana - mówi Pan tak jak synowie izraelscy przynoszą do świątyni Pana ofiarę z pokarmów w czystym naczyniu.

21. Także spośród nich wezmę sobie niektórych na kapłanów, na lewitów mówi Pan.

(BW)

C.D.N.

Ostatnia korekta do tekstu: 3 wrzesień 2014

Materiały zebrał i opracował Wojciech Jacyk, Namysłów